Wat wou je later worden toen je kind was?
Archeoloog. Ik was altijd gefascineerd door geschiedenis. Toen ik klein was, bezochten we met ons gezin ook vaak kastelen.

 

Wat spreekt je aan in jouw werk?
Werken met en voor mensen geeft me veel voldoening. Hoewel ik vaak met moeilijke situaties geconfronteerd word, haal ik energie uit het oplossingsgericht aanpakken ervan.

 

Welk moment op je werk zal je altijd bijblijven?
Het overlijden van een cliënt, de vader van een kind waarmee ik intensief samenwerkte en wekelijks contact had, raakte me diep. Hij was een belangrijke figuur in het leven van deze jongere. In zo’n periode ervaar ik de emoties van cliënten op een andere manier, iets wat ik meeneem in mijn verdere werk.

 

Hoe denk je dat je collega’s je ervaren?
Als iemand die probeert verbinding te leggen tussen mensen.

 

Welke eigenschap apprecieer je bij collega’s?
Oplossingsgerichtheid.

 

Waar heb je spijt van?
Dat ik mijn muzikale studies niet ben gestart. Vooral omdat ik slaagde voor de ingangsexamens van het Conservatorium. Soms vraag ik me af waar die keuze me vandaag had kunnen brengen. Toch ben ik zeer tevreden en dankbaar met waar ik nu sta.

 

Wanneer ga je tevreden naar huis?
Wanneer ik nét dat moeilijke telefoontje heb kunnen afronden waar ik wat tegenop zag. Dat gebeurt af en toe in mijn job, vooral wanneer ik een boodschap moet brengen die waarschijnlijk moeilijk te verwerken is.

 

Van welke gewoonte wil je het liefst af?
Van het eindeloos scrollen op social media.

 

Bij wie kan je altijd terecht?
Mijn ouders, mijn partner, sommige collega’s.

 

Waar word je verdrietig van?
Huilende kinderen. Dat raakt me toch meer sinds ik papa ben geworden.

 

Waar word je vrolijk van?
Wanneer de zon door de wolken tevoorschijn komt. Een klein gelukje.

 

Waar kom je tot rust?
Thuis, samen met mijn gezin. Maar ook tijdens het wandelen, meestal met mijn partner.

 

Waar lig je momenteel wakker van?
De toestand van de wereld: geopolitieke spanningen, oorlog en de klimaatsopwarming. Maar ook van de opvoeding en zorg voor mijn eigen kinderen.

 

Wie mag jou altijd wakker bellen?
Familie en mensen die dicht bij mij staan.

 

Wat heb je altijd al eens willen doen?
Ik heb niet één specifiek ‘ding’ dat ik altijd al heb willen doen, omdat ik voortdurend nieuwe interesses ontwikkel. Zo raakte ik op mijn 20e ineens geïnteresseerd in fotografie. Ondertussen heb ik de drie basismodules in avondonderwijs gevolgd. Zodra iets mijn interesse wekt, krijgt het mijn volle aandacht.

 

Wat is jouw levensmotto?
Dankbaarheid draag ik hoog in het vaandel, zowel voor kleine als belangrijke momenten. Wees je bewust van deze momenten, want ze kunnen snel voorbijgaan. Tegelijk is het belangrijk om er niet te lang bij stil te blijven staan. Dit laatste is ook een reminder voor mezelf.

 

Waar put jij kracht uit?
Ik haal kracht uit samenwerken en het gezamenlijk constructief uitwerken van een visie.

 

Wat is jouw favoriete seizoen?
De lente! Zonneschijn, maar nog niet te warm. De natuur die heropleeft en de dagen die weer langer worden…

 

Waar droom je nog van?
Van heel veel dingen. Ik ben een dromer (misschien soms iets te veel), maar één ding is zeker: ik wil nog veel bereiken en ervaren in mijn leven.

 

Wat is jouw favoriete boek?
Mijn all-time favorite is Het ei van oom Trotter van Marc De Bel, een kinderboek dat ik nu niet meer lees, maar veel waarde voor me heeft. Het werd me als kind voorgelezen en later las ik het zelf. Mijn exemplaar is zelfs gesigneerd, met een getekend ei erbij.

 

 

 

 

Verschenen in Dichtbij, januari 2025 #67

Tekst: Hannes Vandenbroucke; fotografie: Lies Willaert