1. Wat is de essentie van jouw job?

Hendrik Van Malderen:
De kern van mijn job ligt in het verbinden van mensen, teams en organisaties. Ik probeer ervoor te zorgen dat we als organisatie kunnen inspelen op de vele veranderingen die op ons afkomen, en tegelijk trouw blijven aan de waarden van Broeders van Liefde. Het is voortdurend zoeken naar een goed evenwicht tussen professioneel werken en ruimte laten voor menselijkheid, samenwerking en zingeving.

2. Wat is jouw persoonlijke motivatie waarom je koos voor deze job?

Hendrik Van Malderen:
We begrepen vroeger – en nu gelukkig nog steeds – maar een beperkt stukje van wat er echt gebeurt met mensen met een psychiatrische aandoening. Dat stukje van onze samenleving leren kennen, ermee kunnen werken, blijft voor mij intrigerend en uitdagend. Daarnaast haal ik veel voldoening uit het omgaan met gewone en buitengewone mensen. Het relationele aspect van de job en de verbinding die daarmee gepaard gaat, geven me nog altijd een heel goed gevoel.

3. Wat is de grootste verandering of evolutie in jouw vakgebied de voorbije vijf jaar?

Hendrik Van Malderen:
De zorg is sterk veranderd. We zien een toenemende specialisatie, de ontwikkeling van mobiele zorg en de professionalisering via duidelijke kaders, zoals accreditering. Wat ook opvalt, is de versterking van samenwerkingsverbanden. Goede zorg leveren kan vandaag niet meer zonder netwerkvorming. Samenwerken is een noodzaak geworden.

4. Welke trends zie je op ons afkomen waar je angst van krijgt of juist goesting van krijgt?

Hendrik Van Malderen:
Er is het aanhoudende tekort aan medewerkers. Dat baart me zorgen, maar roept tegelijk ook de uitdaging op: hoe kunnen we via functiedifferentiatie toch kwaliteitsvolle zorg blijven bieden? Ook zie ik binnen onze sector een toenemende specialisering, wat het risico inhoudt dat sommige mensen uit de boot vallen. Anderzijds laat die specialisatie net toe om betere en aangepaste zorg te bieden. Op maatschappelijk vlak zie ik gelukkig meer aandacht en erkenning voor mentale gezondheid en psychiatrische aandoeningen – en dat geeft me hoop en goesting om verder te doen.

5. Waar lig je professioneel wakker van?

Hendrik Van Malderen:
De vraag hoe we een professionele organisatie kunnen blijven die voldoet aan alle verwachtingen, terwijl we tegelijk trouw blijven aan onze cultuur van zorg, zingeving en samen-leven. Ik maak me ook zorgen over de toenemende agressie tegenover hulpverleners. En natuurlijk: waar vinden we voldoende mensen die met ons willen meewerken aan zorg voor kwetsbare patiënten en bewoners?

6. Welke innovatie hoop je dat er ooit zal komen binnen jouw vakgebied?

Hendrik Van Malderen:
Ik hoop dat we IT-oplossingen verder kunnen uitbouwen om zo het relationele aspect van geestelijke gezondheidszorg meer ruimte te geven. Dáár zit de echte kracht van goede zorg én dat is wat medewerkers drijft. Daarnaast hoop ik op een verdere vermaatschappelijking van de zorg, mét de nodige financiële ondersteuning. In andere landen zien we dat dit werkt en leidt tot betere zorg, waarbij langdurig verblijf in een instelling minder nodig is.

7. Wat hoop je dat er niet verloren zal gaan in jouw job?

Hendrik Van Malderen:
Ik hoop dat het menselijke aspect niet verdwijnt: het omgaan met mensen met een psychische kwetsbaarheid door geëngageerde medewerkers. En ik wens dat er mensen en organisaties blijven bestaan die bewust kiezen voor doelgroepen die niet vanzelfsprekend zijn. Die keuze is essentieel.

8. Welk recent nieuwsbericht baart je professioneel zorgen?

Hendrik Van Malderen:
Het bericht over de staking van de cipiers in de gevangenis van Merksplas trof me. Het psychologisch en fysiek geweld waarmee ze geconfronteerd worden, toont aan hoe schrijnend de situatie is. Het onderlijnt opnieuw hoe belangrijk het is om te investeren in ondersteuning en veiligheid voor iedereen die met kwetsbare mensen werkt.