De Missie toont ons de weg

Als groep Broeders van Liefde zijn we gepassioneerd door mensen.

Mijn job op het secretariaat van een secundaire school is mijn passie. Met en voor mensen te mogen werken, ik vind het heerlijk! Het geeft me enorm veel energie en ik kijk er telkens naar uit om een glimlach te toveren op het gezicht van de mensen rond me heen. Ik laat me uitdagen om te proberen voor iedereen goed te doen. Voor de collega’s en voor de leerlingen die we begeleiden in hun opvoeding naar volwassenheid. We proberen hen te overtuigen om een bepaalde richting op te gaan, met vallen en opstaan. Samen zoeken we de weg.
Mijn dag is geslaagd wanneer ik zie dat ik de collega’s of de leerlingen een goed moment heb kunnen bezorgen of wanneer ik voel dat ik mensen echt heb kunnen helpen. Een welgemeende dankjewel doet ook steeds deugd.

Mijn missie? Ik geloof in de theorie van de 7 knuffels. Die stelt dat elke mens nood heeft aan 7 knuffels per dag. Dat kunnen echte knuffels zijn of schouderklopjes, bemoedigingen of bedankingen. Iedereen die zo 7 ‘knuffels’ per dag ontvangt, komt gegarandeerd goedgezind thuis. En zelf word je er ook blij van, het werkt in twee richtingen.

Jürgen Quintyn
Secretariaatsmedewerker, secundaire school Emmaüs, Aalter

We dromen van een samenleving waarin elke mens tot bloei kan komen.

In het kinderdagverblijf kunnen we het verschil maken. Vooral bij die kindjes van wie de thuissituatie niet optimaal is. Elk kind vereist een andere aanpak. We werken daarom op het ritme van het kind. We vragen ons af wat het nodig heeft om gelukkig te zijn en gunnen het tijd. Want wie zich goed voelt in zijn vel, kan groeien als persoon. Respect hebben voor ieders eigenheid is één van onze grootste drijfveren. Het is een evenwichtsoefening waarbij we aan elke ouder tegemoetkomen zonder onze eigen visie of het grotere geheel uit het oog te verliezen.

We betrekken iedereen. De ouders, van wie we de zorg voor hun kind even op ons nemen, zodat ook zij verder kunnen groeien als persoon. De begeleiders, door hen ondersteuning en bijscholing aan te bieden en een luisterend oor waar nodig. Ik hecht er erg veel belang aan om hen te erkennen in hun expertise. Ten slotte proberen we de buurt te betrekken bij het kinderdagverblijf. Ouders ontmoeten elkaar hier en kunnen ervaringen en verhalen uitwisselen. We werken samen met lokale partners zoals de groenteboer, de bibliotheek en de lagere school.

Mijn missie is om een verschil te maken bij mensen. Kinderen wil ik geborgenheid bieden en een plek waar ze kunnen bloeien. Ouders wil ik begeleiden in de opvoeding en onze begeleiders wil ik erkennen in hun expertise. Kortom: iedereen de ruimte geven om zichzelf te kunnen ontplooien binnen een goede dagelijkse werking.

Jolien
Medewerker kinderdagverblijf kindervreugd, Wachtebeke

Dag na dag bouwen we hieraan mee in onderwijs, welzijn, zorg en werk.

Ik wil en moet vaak meer zijn dan gewoon onderwijzer. Een leerkracht is het aanspreekpunt voor meer dan wat op school gebeurt en treedt op als klankbord, soms psycholoog, soms doorverwijzer. Dat is boeiend, maar het vraagt ook de nodige energie. Ik bekommer me niet enkel om de kinderen, maar ook om de ouders en de collega’s. Ik neem tijd voor iedereen en samen ondersteunen we elkaar. Vanuit mijn eigen opvoeding en achtergrond is de confrontatie met de leerlingen soms confronterend. Onze leerlingen zijn heel divers, vaak anderstalig en sommigen leven in een moeilijk sociale en financiële situatie. Ik focus op hun talenten, op zelfstandigheid en zelfsturing. Ik laat hen groeien vanuit hun eigenheid, interesses, beperkingen en persoonlijke situatie. Het is mijn taak om hun ouders mee te nemen in ons opvoedingsconcept, maar hun accenten liggen soms anders en die wil ik ook respecteren en waarderen.

Ik bekijk alles dag na dag en stap voor stap. Elke dag kan je wel tevreden zijn met kleine successen en dat uitstralen naar anderen toe. Wanneer anderstaligen of kinderen die stotteren na amper een paar maanden al sterk geïntegreerd zijn en zich weten uit te drukken of zelfs een spreekbeurt durven houden, geeft me dat een fantastisch gevoel.

Het is mijn missie om kinderen te laten groeien in wat ze graag doen, in hun passie en in hun respect voor anderen. Ik ondersteun hun keuzes,
mogelijkheden en beperkingen en op die manier hun weg naar volwassenheid. Zo kan ik de samenleving mooier maken. Arm, kansarm, rijk of kansrijk, we doen het voor iedereen en voor hen in het bijzonder.

Tom Smet
Leerkracht basisonderwijs, Sint-Paulus, Gent

We gaan met iedereen op pad met een open geest.

Ik werk in een voorziening voor volwassenen met een verstandelijke beperking met uiteenlopende zorgvragen. Sommige mensen vragen enkel ondersteuning bij hun dagbesteding, anderen bij het wonen en nog anderen bij beide aspecten. Ik ga met ieder van de medewerkers en de cliënten op pad. Ik maak geen onderscheid, oordeel niet, maar luister. Wel stem ik me af op de specifieke noden van de cliënten. Ik wil hen iets bieden dat hen op één of andere manier raakt. Zo organiseerde ik een sfeerviering rond het thema ‘zomer’ waarbij ik vooral de zintuigen aansprak. Ik vertelde een verhaal, maar liet het hen tegelijkertijd zien, ruiken en voelen zodat ze het echt meebeleefden. Ik sta open voor de concrete mens die voor me staat. We gaan samen op pad. Dat wil zeggen dat ik mijn tempo aanpas aan mijn tochtgenoot.

Mijn missie is om mensen te verbinden rond hun persoonlijke inspiratie en bezieling. Ik bied kansen om via allerlei methodieken met elkaar in gesprek te gaan. Ook als er bij cliënten verbaal niet veel mogelijk is, kan je samen iets doen rond inspiratie en bezieling.

Monique Martens
Stafmedewerker zinzorg & pastoraat orthoagogisch centrum Broeder Ebergiste, Vurste

Aan buitengewone vragen schenken we een bijzondere aandacht.

Ik werk als trajectcoach voor vzw De Enter, de organisatie die kringwinkel De Cirkel uitbaat. Het is een maatwerkbedrijf waar we mensen die het moeilijker hebben op de arbeidsmarkt kansen geven. Onze medewerkers vragen vaak naar meer zingeving in hun leven. Daar proberen we iets aan te doen door hen een job aan te bieden met begeleiding en een persoonlijk ontwikkelingsplan. Daardoor dragen ze actief bij tot de samenleving, ontwikkelen ze een arbeidstrots en bouwen ze een sociaal netwerk uit. Daarnaast schenken we ook enorm veel aandacht aan ecologie, dat steeds belangrijker wordt in de maatschappij. We zijn voorstander van een circulaire economie. Onze mensen zorgen er mee voor dat er minder spullen moeten worden geproduceerd en dat er uiteindelijk minder spullen op de vuilnisbelt terechtkomen. En daar mogen ze oprecht trots op zijn.

De mensen die bij ons komen werken, hebben vaak te kampen met een aantal problemen, maar hebben toch de kracht om daar iets aan te doen. Ik probeer hen te helpen met het aanpakken van die problemen, zodat ze zich uiteindelijk beter op hun werk kunnen concentreren. We werken daarvoor ook samen met verschillende hulpverleningsorganisaties. Op het werk kijken we niet naar de mogelijke problemen, maar we focussen op het talent van de mensen.

Mijn missie sluit aan bij de algemene missie van de kringwinkel, namelijk dat we sociale ondernemers zijn die duurzame activiteiten ontwikkelen met de inzet van ieders talenten. Onze medewerkers hebben vaak een groot potentieel, maar om uiteenlopende redenen hebben ze pech gehad en moeten ze hindernissen overwinnen. Door in te zetten op hun talenten, kunnen ze groeien. Hun algemene ontwikkeling en welzijn zijn voor mij het belangrijkste.

Jent Doms
Trajectcoach vzw De Enter, Brecht

Telkens zoeken we mee naar passende antwoorden op concrete uitdagingen.

Op mijn afdeling voor geïnterneerde mannen met psychotische problemen in het psychiatrisch ziekenhuis help ik de cliënten om individuele doelen na te streven. Die zijn zeer uiteenlopend. Opnieuw willen gaan werken na langdurige werkloosheid of voor zichzelf een gezonde, eenvoudige maaltijd kunnen bereiden, bijvoorbeeld. Maar het doel kan ook zijn om weer een koffie te gaan drinken in het centrum van Leuven. Een passend antwoord is er niet altijd meteen. Het belangrijkste is dat ik hen ondersteun in hun zoektocht terwijl zij van alles uitproberen. De mannen die ik begeleid gaan gebukt onder een dubbelstigma. Ze hebben een psychische kwetsbaarheid én ze zijn geïnterneerd. Ook binnen de geestelijke gezondheidszorg botsen ze soms op muren. De uitdaging is om een evenwicht te zoeken tussen de draagkracht van de mannen, de maatschappij en hun persoonlijke doelen. Een andere uitdaging is het constant aanpassen van de organisatie in functie van de noden van de cliënten. Ten slotte is het niet altijd makkelijk om met terugkerend herval om te gaan. Het vraagt dan veel (veer-)kracht van een
team én de patiënt zelf om moedeloosheid te overwinnen en hoop te blijven koesteren.

Mijn missie is om aan te tonen dat mijn cliënten ook veel kwaliteiten hebben. Ik wil niet enkel focussen op het negatieve. Ik vind het belangrijk dat iedereen zich comfortabel voelt bij mij, ik ben niet meer of minder dan iemand anders. Dat lukt me ook best goed. Ik vind het fantastisch dat de cliënten op een normale manier met me omgaan en heel gewoon ‘Hey Astrid’ zeggen als ze me zien.

Astrid Peeters
Begeleider op de opnameafdeling voor geïnterneerde mannen met psychotische problematiek, Zorggroep Sint-Kamillus, Bierbeek

We gaan uit van ieders kracht, met oog voor ieders kwetsbaarheid.

Ik ben begeleidster van mensen met een ernstige, al dan niet meervoudige, beperking. Als je als buitenstaander bij ons binnen komt, zie je waarschijnlijk alleen maar de kwetsbaarheden: mensen die verlamd zijn, niet kunnen spreken, niet zelfstandig kunnen eten,... Maar die kwetsbaarheden verdwijnen als sneeuw voor de zon eens je de kracht in elke bewoner ontdekt hebt. Mijn collega’s en ikzelf maken geen lijstje van beperkingen, maar we kijken wat ze wél kunnen. We zoeken kansen, nieuwe communicatiemiddelen. We volgen vormingen om onze bewoners beter te begrijpen.

Bewoners hebben vaak al heel wat meegemaakt. Ik bewonder hun kracht om zich telkens aan te passen en mensen opnieuw te vertrouwen. Niet elke bewoner kan zijn wensen uiten. Het vraagt tijd en geduld om de bewoner beter te leren kennen en dingen te weten te komen via observaties. Het vraagt ook telkens inzet om te leren omgaan met nieuwe kwetsbaarheden, bijvoorbeeld als een bewoner dementeert of ernstig ziek wordt. We mogen dus niet opgeven en moeten geduldig en alert zijn om kleine reacties in de gaten te houden. We moeten ook een goede advocaat, een spreekbuis zijn voor onze bewoners. Als een bewoner mij luidruchtig komt begroeten, aan mijn jas trekt en daarmee bedoelt ‘je mag blijven, je bent welkom’, dan geeft me dat een fantastisch gevoel.

Mijn missie is om te helpen meebouwen om van hun huis een thuis te maken, ook als het minder goed met hen gaat. Ik wil helpen zoeken naar antwoorden op moeilijkheden. Ik wil er zijn voor mijn bewoners, hun familie en mijn collega’s.

Natacha Pype
Leefgroepbegeleidster OC Sint-Jan De Deo, Handzame

We werken samen in dialoog, verbondenheid en vertrouwen.

Samen met de directie, leerkrachten, leerlingen én de ouders werk ik aan gelijke onderwijskansen voor onze leerlingen in het buitengewoon onderwijs. Dat vraagt veel netwerken. Ik heb me onder andere laten inspireren door twee leerkrachten toen ik zelf nog een jonge leerkracht was. Mensen met een enorme drive. Ik heb graag dat mensen het goed hebben op het werk.
Ik en mijn collega-coördinator vragen ons voortdurend af hoe we zorgen dat mensen zich op hun gemak voelen. Als mensen zich goed in hun vel voelen, functioneren ze beter, is er meer verbondenheid en worden ze creatiever. Dat trek ik ook naast mijn werk door.
Mijn dag is geslaagd wanneer ik samen met mijn collega’s en leerlingen de schouders onder een project heb gezet en dat project vervolgens slaagt. Ik voel dan bij iedereen een enorme tevredenheid en verbondenheid. Ik voel me een schakel in een geheel en probeer mijn eigen bijdrage te leveren. Ik ga uitdagingen aan, probeer mee te zijn door in mijn vrije tijd bij te lezen en te leren. Ik trek lessen uit mijn persoonlijk leven en neem die mee naar mijn werk.

Mijn missie is de vinger aan de pols te houden wat betreft maatschappelijke tendensen. Ecologie en het gezondheidsbeleid op school zijn twee van mijn stokpaardjes. Ik wil graag mijn steentje bijdragen en denk na hoe ik dat kan verbeteren. In mijn job heb ik immers een voorbeeldfunctie.

Hilde Delarue
Coördinator gelijke onderwijskansen BuSO Sint-Idesbald, Roeselare

Duurzaam engageren we ons met inzicht, expertise en passie.

In De Sleutel streven we naar een optimaal herstel van de levenskwaliteit voor mensen met verslavingsproblemen. Omdat drugverslaving een chronische aandoening is, word ik als arts verplicht om op lange termijn te denken. Een te vroege of te snelle ontwenning bijvoorbeeld kan leiden tot allerlei ongewenste effecten waardoor het moeilijk wordt om aan andere facetten van de problematiek te werken, zoals huisvesting, een job of een relatie. Soms is het zelfs nodig om cliënten te blijven voorzien van een onderhoudsdosis drugs om een stabiel leven mogelijk te maken. Al is die vorm van duurzame behandeling voor de cliënt zelf soms moeilijk te aanvaarden omdat die het liefst ‘clean’ wil zijn.
Terwijl we in het verleden bijna uitsluitend te maken kregen met mensen waar de afhankelijkheid op de voorgrond stond, zien we momenteel een groeiende groep patiënten met een dubbele diagnose. Ze ervaren een probleem in het gebruik van een middel en hebben daarnaast ook een psychotische, stemmings- of persoonlijkheidsstoornis. Dat is een uitdaging voor onze teams. Hoe ga je als medewerker bijvoorbeeld om met iemand die suïcidaal of psychotisch is? We spelen daarop in door onze expertise te verbreden, zodat we ook die aandoeningen voldoende kunnen omkaderen tijdens de behandeling.
Ik hou van het contact met de cliënten. Ik streef ernaar om verbinding te maken van mens tot mens, ook voorbij het medisch-technische. Zo kom ik vaak tot de vaststelling dat het samenzijn op zich al helend is. Het verrijkt niet alleen het traject van de cliënt, maar ook mezelf als persoon.

Mijn missie is om de relatie tussen de mens, zijn/haar middel en de context meer in harmonie te brengen, los van taboe, stigma en criminalisering. Daartoe wil ik samen met de teams laagdrempelig blijven werken en de cliënten telkens opnieuw eerlijke kansen geven voor persoonlijke groei.

Frederick Van Der Sypt
Arts, De Sleutel, Gent

Geloof, hoop en liefde zijn onze diepste drijfveren.

Ik neem de coördinatie waar van de dienst zinzorg en pastoraat in de Waalse instellingen van de Broeders van Liefde. De zin ‘Geloof, hoop en liefde zijn onze diepste drijfveren’ is bijzonder belangrijk voor mij. Jezus is de mensen komen bevrijden van wat hen innerlijk opsluit en van de muren die ze tussen elkaar optrekken. Door te proberen zijn voorbeeld te volgen, tracht ik voor een deel innerlijke vrijheid te brengen naar de mensen die ik ontmoet.
Het is niet alle dagen gemakkelijk om te blijven geloven en te blijven hopen wanneer de wereld kouder en onverschilliger lijkt. Het Koninkrijk Gods is vaak niet zichtbaar. Het zijn heel eenvoudige gebaren, zoals een tas koffie aanbieden, die de harten verwarmen en de hoop doen herleven. Als een glimlach verschijnt op een ontdaan gezicht, als een zucht van verlichting voor een moment de angst verjaagt, dan zeg ik tegen mezelf dat ik niet voor niets ben opgestaan.

Mijn missie is om in de mate van mijn mogelijkheden vrijheid en menselijke warmte te brengen bij mensen die ik ontmoet en hen open te stellen voor iets anders dan het louter alledaagse.

Christian Bodiaux
Medewerker zinzorg & pastoraat, voor de Waalse voorzieningen Saint-Martin in Dave en Saint-Bernard in Manage

Daarin weten we ons verbonden met de bezieling van velen.

Geloof, hoop en liefde zijn mijn drijfveren. Daarom ben ik broeder geworden. En ik zie geloof, hoop en liefde overal rondom mij aanwezig. Zoveel inzet en bezieling, het doet me goed als mens en dat stemt me heel dankbaar. In de menselijke verpakking schuilt altijd een diamant: de ene dag zie je dat beter dan de andere dag, de ene dag is het makkelijker dat te geloven dan de andere dag. Soms moet je moeite doen, het niet opgeven. Wat kies je: de brede weg of de nauwe poort? Dat vraagt Mattheus me. De nauwe poort vergt moeite, maar geeft zicht op de horizon en geeft een rijkdom. Soms is een dag ogenschijnlijk niet goed en moet ik wat afstand nemen om terug te blikken en te reflecteren, het positieve te zoeken en dan te zien: dit was een goede dag! Dagelijks neem ik tijd voor gebed en reflectie. Daarin probeer ik al het goede van de voorbije dag opnieuw op te lichten.

Mijn missie? Verbonden zijn met velen. Ik heb een heel zinvolle taak om als oudere broeder in Menas ondersteunend en dienstbaar aanwezig te zijn, met medebroeders, medewerkers, gasten van het groot en klein gastenverblijf, mensen van de parochie of bezoekers van het domein. Ik ben graag beschikbaar, zonder opdringerig te willen zijn. Zoals een bescheiden tochtgenoot.

Broeder Luc Maes
Overste kloostergemeenschap Menas, Sint-Maria-Aalter