Weer of geen weer

“Mensen die hier zijn opgenomen, krijgen tools aangereikt om hun vrije tijd nuttig te besteden na hun ontslag. Sport is daar een belangrijk onderdeel van. Start to Move is een wekelijks programma dat zwemmen, fietsen en lopen aanbiedt. Ik begeleid de loopactiviteit. De patiënten leren vooral dat de training altijd doorgaat, weer of geen weer, ongeacht hoe ze zich op dat moment voelen. Wanneer ze immers hun leven buiten het ziekenhuis hernemen, zullen ze geconfronteerd worden met moeilijke situaties en dan is doorzettingskracht essentieel. Verder organiseren we regelmatig spelletjesavonden met de andere afdelingen zodat iedereen een keer in contact komt met patiënten met een andere achtergrond. Eén keer per maand gaan we cultuurproeven. Denk maar aan een uitstap naar het theater. Voor mensen met een alcoholverslaving die voor de nul-optie gaan, (geen enkel glas alcohol is toegelaten) is dit een hele uitdaging. Ze kunnen getriggerd worden omdat er in de bar van het theater alcohol geserveerd wordt. Achteraf kunnen ze hun gedachten en gevoelens bespreken met hun begeleider.”

Runner’s high

Beeleke neemt ons mee naar de grote sportzaal waar ze PMT-sessies van 45 tot 75 minuten organiseert voor de verschillende afdelingen. “Ik heb geleerd om te improviseren en de voorbereiding voor een groepssessie los te laten. Per afdeling zijn er natuurlijk bepaalde algemene doelstellingen. Voor mensen die lijden aan een depressie zie ik bewegen als een doel op zich. Zij beleven nauwelijks nog plezier aan het leven; door te bewegen komen er endorfines vrij en kunnen ze een zogenaamde ‘runner’s high’ beleven indien ze minimaal 20 minuten aan een stuk bewegen. Depressieve mensen zijn dikwijls verbaal sterk waardoor het schijnbaar goed met hen gaat, maar door ze te observeren, merk je hoe slecht ze zich in hun vel voelen. Beweging geeft onze patiënten een doel. Als ze 20 baantjes hebben kunnen zwemmen, is dat een succeservaring. Bij een teamsport leren ze dan weer omgaan met frustraties, met winst en verlies. Logischerwijs kan de klimmuur dienen om hoogtevrees aan te pakken, maar evengoed kan ze dienen om grenzen te verleggen of te leren om het vertrouwen bij anderen te leggen.”

Het spinnenweb

Beeleke hanteert specifieke bewegingsoefeningen om patiënten te leren omgaan met gevoelens die hen belemmeren. “Bij patiënten met een angststoornis draait het vaak puur om de sport op zich. Als we in groep minimaal 20 minuten aan een ,stuk kunnen sporten, nemen angstgevoelens af. Ook bedenk ik dikwijls een parcours om grenzen te verleggen. Ik zet bijvoorbeeld een dikke mat rechtop. Daar moeten de patiënten dan één voor één hard tegen aanlopen zodat de mat omver valt en ze als het ware even door de lucht vliegen. Dat geeft een boost. Ze hebben iets bereikt. We hebben een klimrek dat bestaat uit wiebelende touwladders en dat we ‘het spinnenweb’ noemen. Samenwerking is uiteraard belangrijk tijdens het klimmen maar het spinnenweb kan ook dienst doen als een oefening in nabijheid. Veel patiënten ondervinden moeite om iemand dichtbij te laten komen. Hier leren we ze om dat toe te laten. Maar het omgekeerde leren we evengoed. Grenzen leren afbakenen kan ook worden geoefend. Patiënten met een impulscontrole zoals bij verslavingen het geval is, laat ik badminton spelen met hun niet-voorkeurshand. Die 'handicap' leert hen automatische impulsen te beheersen en meer na te denken over wat ze doen. Patiënten met weinig zelfvertrouwen vraag ik om naar een muur te wandelen terwijl ze hun stappen tellen. Daarna doen ze de oefening opnieuw, maar zijn ze geblinddoekt. Mensen stoppen doorgaans veel te vroeg ook al tellen ze hetzelfde aantal stappen. Zo laat ik ze zien dat ze gerust wat meer vertrouwen mogen hebben in zichzelf. Een variant daarop is een